موانع ساختاری و حرفه‌ای نظارت رسانه‌ای برکنش دولت در ایران

هدف اصلی مقاله حاضر شناسایی و تحلیل موانع ساختاری و حرفه­ای فراروی نظارت و دیده‌بانی رسانه­‌ای برکنش­‌های دولت و سازمان­‌های دولتی در ایران است. در این مطالعه برای جمع­‌آوری اطلاعات از روش کیفی (مصاحبه عمیق با روزنامه­‌نگاران باتجربه و متخصصان روابط عمومی) و از شیوۀ نمونه‌گیری هدفمند، برای انتخاب نمونه­‌ها استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که مهم‌ترین موانع فرهنگی شامل «پنهان‌کاری و هراس از شفافیت در فرهنگ ایرانی، استقبال از تمجید و ستایش و هراس از انتقاد در میان ایرانیان»، مهم‌ترین موانع سیاسی، شامل «اسرارگرایی در رسانه براثر سایه سنگین سیاست، برخورد سیاسی با رسانه­‌ها، کارکرد حزبی رسانه­‌ها، مدیریت رسانه­‌ها توسط افراد سیاسی»، مهم‌ترین موانع حقوق و قانونی شامل «لزوم دریافت مجوز برای فعالیت­‌های رسانه­‌ای، گستردگی استثنائات و خطوط قرمز اطلاع­‌رسانی، نبود تعریفی روشن از جرم مطبوعاتی»، مهم‌ترین موانع اقتصادی «حضور دولت در اقتصاد رسانه، تطمیع خبرنگاران، نابرابری فضای رقابت بین رسانه­‌های دولتی و غیردولتی»، مهم‌ترین موانع درون سازمان­‌های دولتی شامل «نگاه مالکانه سازمان­‌های دولتی به اطلاعات سازمانی، بسته بودن جلسات ادارات دولتی بر روی رسانه­‌ها، تلقی هجمه‌گرایانۀ و مچ­‌گیرانه مدیرانِ سازمان‌ها از انتقاد رسانه­‌ها» و مهم‌ترین موانع درون رسانه­‌ای شامل «خودسانسوری رسانه­‌ها، وجود افراد جوان و بی‌تجربه در رسانه­‌ها، عدم آشنایی با روزنامه‌نگاری تحقیقی، غلبه رویکرد رویدادمحوری بر فرایند محوری در رسانه­‌ها» بوده‌اند.